ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΣΗΣ

Για την παγκόσμια ημέρα αποταμίευσης πρέπει να μάθουμε στα πιτσιρίκια την έννοια αυτή, μέσα από δραστηριότητες που έχουν νόημα γι' αυτά.
Γι' αυτό θα ξεκινήσουμε με ένα παραμύθι... Το μύθο του Αισώπου, "Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας"..

Θα συζητήσουμε για τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι ήρωες του μύθου... Από εκεί θα μάθουμε ότι "Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι"...
Η πρώτη μας δραστηριότητα θα είναι να βάλουν τα παιδιά στη σωστή σειρά τις λέξεις της παροιμίας και να γεμίζσουν το δικό τους σακούλι!
Μετά, θα ζωγραφίσουμε μια εικόνα απο το μύθο...

Στη συνέχεια, θα παίξουμε κουκλοθέατρο...

Δημοσιογράφος Μπρίνης: Εδώ Λιλιπούπολη, εδώ Λιλιπούπολη. Σας μιλάει ο δημοσιογράφος Μπρίνης. Γεια σας παιδιά! Λιώσανε πια τα χιόνια στο Λιλιμπάγιατ και στη Λίλιτζα και άρχισανε στη Λιλιπούπολη οι πρώτες ανοιξιάτικες ετοιμασίες. Και να! από το παράθυρο του ραδιοφωνικού σταθμού βλέπω την πιο καλή νοικοκυρά που έγινε ποτέ, να τινάζει από το παράθυρο τα χαλιά, με φούρια, τραγουδώντας το χαρακτηριστικό της τραγούδι.

Τα μπισκότα δεν τα τρώω,

δε μ’ αρέσει το τυρί

κι από την πολλή την γκρίνια

έχω μύτη σουβλερή.

Παπαγάλε κάτσε σούζα,

θα σε δέσω με λουρί,

αχ αυτός ο παπαγάλος,

πόσο με ταλαιπωρεί!

Είμαι η Πιπινέζα, η τρομερή!

Πιπινέζα: Επ, παπαγάλε! Τι κάνεις πάλι εκεί;

Παπαγάλος: Τι κάνω πάλι εκεί, εεε;

Πιπινέζα: Χίλιες φορές στο ‘χω πει, σπάταλο πουλί, μια κουταλιά παπαγαλίνης σ’ ένα πιάτο νερό φτάνει και περισσεύει!

Παπαγάλος: Οοο, μα… μα… μα… είναι πιο νόστιμη η σούπα άμα βάζω τρεις κουταλιές…

Πιπινέζα: Τη νοστιμιά θα κοιτάξουμε τώρα ή την οικονομία;

Παπαγάλος: Τη νοστιμιά!

Πιπινέζα: Έλα εδώ παπαγάλε, κάθισε, να σου εξηγήσω.

Παπαγάλος: Οοοο, πάλι;

Πιπινέζα: Πάλι! Απ’ ό,τι έχουμε, παπαγάλε, το μισό πρέπει να το ξοδεύουμε και το άλλο μισό πρέπει να το φυλάμε!

Παπαγάλος: Γιατίιιιιιιι;

Πιπινέζα: Μη με διακόπτεις!

Παπαγάλος: Καλά!

Πιπινέζα: Λοιπόν, μπορεί, παπαγάλε, να έρθουνε δύσκολες μέρες, κάποτε, στη Λιλιπούπολη. Δεν έχεις δει τα μυρμηγκάκια που το καλοκαίρι μαζεύουνε φαΐ για να ‘χουνε να τρώνε το χειμώνα;

Παπαγάλος: Όχι!

Πιπινέζα: Τι όχι;

Παπαγάλος: Όχι, όχι, όχι, δε θέλω να είμαι μυρμήγκι, δε θέλω! Θέλω θέλω θέλω να είμαι παπαγάλος, θέλω θέλω θέλω θέλω θέλω!

Πιπινέζα: Σσσσουτ! Βουβού! Έχεις πάρει την κάτω βόλτα, παπαγάλε! Σ’ έχει χαλάσει η αφθονία. Αυτά μου έλεγε κι ο Δήμαρχος προχθές. «Οικονομία, Πιπινέζα» μου είπε, «να τον μάθεις στη στέρηση, τώρα που είναι μικρός. Γιατί έτσι που τον κακομαθαίνεις, άμα μεγαλώσει, κλάφτα Χαράλαμπε! Θα πουλήσει όλη τη Λιλιπούπολη και θα τη φάει!»

Παπαγάλος: Ααααα, ωραίαααααααα!!!

Πιπινέζα: Όχι, όχι, όχι! Δε θα σ’ αφήσω εγώ να γίνεις γκάνγκστερ! Θα συνηθίσεις, θέλεις δε θέλεις!

Παπαγάλος: Σε τι θα συνηθίσω, εεεεε;

Πιπινέζα: Στο μέτρο! Πρέπει να έχουμε μέτρο στη ζωή μας, όλα να τα λογαριάζουμε, όλα να τα υπολογίζουμε, όλα να τα μετράμε. Καταλαβαίνεις, παπαγάλε;

Παπαγάλος: Όχι!

Πιπινέζα: Καλά, όποιος δεν καταλαβαίνει με τα λόγια, καταλαβαίνει με τα έργα. Το βλέπεις αυτό το πήλινο γουρουνάκι;

Παπαγάλος: Το βλέπω.

Πιπινέζα: Αυτή τη σχισμή που έχει επάνω, τη βλέπεις;

Παπαγάλος: Τι είναι αυτή η σχισμή, εεεεε;

Πιπινέζα: Απ’ αυτή τη σχισμή…

Παπαγάλος: Ναι…

Πιπινέζα: …θα ρίχνεις μέσα στο γουρουνάκι τη μισή σου παπαγαλίνη.

Παπαγάλος: Ε;!

Πιπινέζα: Κι αυτό θα το κάνεις κάθε μέρα.

Παπαγάλος: Ααααα! Γιατί να πετάω τη μισή μου παπαγαλίνη, εεεεε;

Πιπινέζα: Μην είσαι αυθάδης! Λοιπόν, αυτό το πήλινο γουρουνάκι το λένε «κουμπαρά» κι ο κουμπαράς θα είναι το ξεκίνημα της νέας σου ζωής που αρχίζει από αυτή τη στιγμή.

Παπαγάλος: Ε! Τι, τι, τι, τι κάνεις εκεί, εεεεε;

Πιπινέζα: Μαζεύω όλους τους σπόρους παπαγαλίνης που έχουνε σκορπιστεί στο τραπεζομάντιλο και τους ρίχνω στον καινούργιο σου κουμπαρά.

Παπαγάλος: Ααα, όχι! Όχι! Δε θέλω, δε θέλω, δε θέλω, δε… (διαμαρτύρεται)

Πιπινέζα: Ααα, μη με συγχύζεις!

Παπαγάλος: Τι έγινε, τι έγινε η παπαγαλίνη που κρατούσες; Τι έγινε; Πάρ’ την παπαγ… τι έγινε; Τι έγινε, εεεεε;

Πιπινέζα: Αποταμιεύτηκε!

Παπαγάλος: Τιιιι, τι «αποταμιεύτηκε»; Τι «αποτα…»; Πού είναι η παπαγαλίνη μου, σου λέω; Γιατί μου την πήρες; Την πήρες τη δικιά μου την παπαγαλίνη και… δικιά μου ήτανε, δικιά μου…

Πιπινέζα: Και τι θα την έκανες, δηλαδή;

Παπαγάλος: Ό,τι ήθελα!

Πιπινέζα: Έχεις πολύ μεγάλος λάθος να νομίζεις ότι μπορείς να κάνεις πάντα ό,τι θέλεις!

Παπαγάλος: Βγάλε, βγάλε, βγάλε, βγάλε, βγάλε την παπαγαλίνη μου απ’ το γουρούνι, είπα!

Πιπινέζα: Δε βγαίνει, πια, παπαγάλε.

Παπαγάλος: Και πότε θα βγει, εεεεε;

Πιπινέζα: Μα σου είπα. Θα βγει, μετά από χρόνια, σε μια δύσκολη στιγμή. Τότε θα σπάσουμε τον κουμπαρά.

(κρακ, ήχος από πήλινο δοχείο που σπάει ακούγεται…)

Πιπινέζα: Ιιιιιιιιιιιιι!!! Τι έκανες, αναίσθητο πουλί;

Παπαγάλος: Τι έκανα; Εεεεε;

Πιπινέζα: Πέταξες τον κουμπαρά επάνω στον τοίχο και τον έσπασες!

Παπαγάλος: Ααα!

Πιπινέζα: Πούπουλο πούπουλο θα σε μαδήσω, σιχαμένο τέρας! Θα σε στείλω σε σχολείο στο εξωτερικό! Το κλουβί, το κλουβί! Πού είναι το κλουβί;

(ο παπαγάλος κλαίει και τραγουδάει:)

«Ως πότε παπαγάλοι θα ζούμε στα κλουβιά;

Βάλτε φωνή μεγάλη, να δούμε λευτεριά!

Λευ-τε-ριά!»

Πιπινέζα: Μμμ, λευτεριά, ε; Α, δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, μόνη μου, μαζί σου. Πάω να τηλεφωνήσω στο Δήμαρχο Χαρχούδα.

Παπαγάλος: Όχι, όχι, όχι όχι, Πιπινεζούλα μου, όχι, δε θέλω, δε θέλω! Θα μου βγάλει λόγο…

Πιπινέζα: Σουτ, βουβούτ! Όπου ναυαγεί ο κοινοβουλευτισμός, κηρύσσεται δικτατορία!

Παπαγάλος: Εεεεε;

Μετά, θα δείξω στα  παιδιά νομίσματα του ευρώ και θα ξεχωρίζουμε τους αριθμούς πάνω στο κάθε ένα από αυτά!

Φυσικά, τα ζουζούνια μου θα πάρουν το γουρουνάκι- κουμπαρά τους για να αποταμιεύουν  το χαρτζιλίκι τους!!

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Τη βδομάδα που πέρασε, ασχοληθήκαμε με την 28η Οκτωβρίου.
Τα παιδιά έπρεπε να ενημερωθούν για όσα συνέβησαν το 1940. Παρ' όλα αυτά δε βρήκα κάποιο σχετικό παιδικό βιβλίο, ικανό να τους τραβήξει το ενδιαφέρον. Γι' αυτό και στράφηκα στο.... κουκλοθέατρο!
Χρησιμοποίησα 4 φιγούρες: το Χίτλερ, το Μουσολίνι, το Μεταξά και έναν Έλληνα φαντάρο.

 Είπα τα ονόματα των ηρώων και έπαιξα το κουκλοθέατρο λέγοντας τα εξής:
" Μια φορά ήταν ένας πολύ κακός άνθρωπος, ο Χίτλερ. Αυτός, ήθελε να κατακτήσει όλη τη γη. Ο Μουσολίνι, ήθελε να τον βοηθήσει. Ο Χίτλερ τότε του ζήτησε να του φέρει την Ελλάδα. Ο Μουσολίνι ήρθε στην Ελλάδα και ζήτησε από το Μεταξά να του ζητήσει την Ελλάδα. Και τότε, ο Μουσολίνι είπε ΟΧΙ!!! Γι' αυτό, οι Έλληνες αποφάσισαν να προστατέχουν τα σπίτια τους πολεμώντας..."
Ακολούθησε συζήτηση με τα παιδιά, μέσα από την οποία τους εξήγησα τι γιορτάζουμε και πόσο σημαντικός ήταν ο αγώνας των Ελλήνων.
Η δραστηριότητά μας εκείνη την ημέρα ήταν να ζωγραφίσουμε το "ΟΧΙ" και μετά να προσπαθήσουμε σε ένα μεγάλο χαρτόνι να το γράψουμε μόνοι μας (όπως μπορούμε).

Την έλλη μέρα, έδειξα στα παιδιά την ελληνική σημαία. Μιλήσαμε για τα χρώματά της και τα παρομοιάσαμε με άλλα πράγματα ίδιου χρώματος. Η σημαία είναι μπλε σαν τον ουρανό και άσπρη σαν τα σύννεφα....

Έπειτα, χρωματίσαμε και φτιάξαμε τα δικά μας σημαιάκια!

Την τελευταία ημέρα, επικεντρωθήκαμε στη σπουδαιότητα της ειρήνης. Διαβάσαμε το παραμύθι "Η φάλαινα που τρώει τον πόλεμο" του Ευγένιου Τριβιζά και κατασκευάσαμε τα "στεφάνια της ειρήνης".

Έπειτα, έδειξα στα παιδιά σημαίες άλλων χωρών και τις κολλήσαμε όλες μαζί, δημιουργώντας την "παρέα της ειρήνης".

Μετά, φτιάξαμε τη δική μας σημαία, τη σημαία της ειρήνης..

Η ΣΠΟΡΑ (3η ΜΕΡΑ)

Την τρίτη και τελευταία ημέρα που ασχοληθήκαμε με τη σπορά, ξεκινήσαμε με μια ανακεφαλαιωτική συζήτηση για όσα είχαμε μιλήσει τις προηγούμενες μέρες.
Τα παρακάτω φύλλα εργασίας τα βρήκα από το dreamskindergarten. blogspot.com

Διάβασα στα παιδιά το ποίημα και μιλήσαμε για τις φάσεις της σποράς. Έπειτα, συμπληρώσαμε στο φύλλο εργασίας τις μέρες τις εβδομάδας, τις οποίες είχα κόψει (τα παιδιά είναι πολύ μικρά για να γράψουν τις λέξεις). Ως πίνακα αναφοράς χρησιμοποιήσαμε τις ημέρες από το ημερολόγιο της τάξης μας.

Το φύλλο εργασίας

    

Το φύλλο εργασίας συμπληρωμένο από τα παιδιά

                                            

Η ΣΠΟΡΑ (2η ΜΕΡΑ)

Μετά από το σιτάρι, ασχοληθήκαμε με το πώς μεγαλώνει ένας σπόρος. Γι' αυτό και αποφασίσαμε να φυτέψουμε φακές, έτσι ώστε να κάνουμε τις απαραίτητες παρατηρήσεις.

Έπειτα, έδειξα στα παιδιά την παρακάτω φωτογραφία:

Τα περισσότερα ζουζούνια δεν ήξεραν τι είναι το σκιάχτρο. Τους εξήγησα, λοιπόν, τη χρήση του και το πώς το φτιάχνουμε. Τέλος, φτιάξαμε τα δικά μας σκιάχτρα, για να προστατέψουμε τις φακές μας!

Η ΣΠΟΡΑ

Οκτώβρη και δεν έσπειρες, πολύ καρπό δεν παίρνεις.... Παρ' όλο, λοιπόν, που η ζωή μας είναι πλέον αυτοματοποιημένη, δεν είναι κακό να ξεχνάμε τη γεωργία μας, που κράτησε ζωντανή την Ελλάδα μας... Γι' αυτό, αποφάσισα να ασχοληθώ με τη σπορά...


Εδειξα στα παιδιά τις παραπάνω εικόνες και μάθαμε το σιτάρι... Στη συνέχεια, δραματοποιήσαμε με απλές κινήσεις τη σπορά του σιταριού, μέχρι τη στιγμή που γίνεται ψωμί.
Έπειτα, κάναμε με τα παιδιά ένα κολάζ, με τίτλο "από το σπόρο στο ψωμί", βάζοντας στη σωστή σειρά τις εικόνες..

 

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ (3η μέρα)

Μετά τη βροχή... το ουράνιο τόξο!
Δείχνουμε ξανά την εικόνα από τη 2η μέρα, η οποία απεικονίζει ένα ουράνιο τόξο. Συζητάμε με τα παιδιά κάθε πότε το βλέπουμε. Στη συνέχεια, μπορούμε να τους διηγηθούμε την εξής ιστορία, για να εισάγουμε τις δραστηριότητές μας:
Κάποιοι άνθρωποι λένε ότι κάθε φορά που βγαίνει το ουράνιο τόξο, βλέπουν τα ξωτικά να χορεύουν πάνω του. Τα ξωτικά είναι τόσο χαρούμενα γιατί έχουν ένα μεγάλο θησαυρό... Ο θησαυρός αυτός βρίσκεται κρυμμένος στα χρώματα του ουράνιου τόξου, και μπορεί να τον βρει μόνο όποιος καταφέρει να φτιάξει ένα δικό του ουράνιο τόξο.
Έπειτα, ρωτάμε τα παιδιά αν θέλουν να φτιάξουμε το ουράνιο τόξο για να βρούμε το θησαυρό... (η απάντηση εννοείται πως είναι ΝΑΙ!!!)

Κρεμάμε, λοιπόν, μία εικόνα του ουράνιου τόξου, έτσι ώστε να τη βλέπουν όλα τα παιδιά.                                                    
Μετράμε  τα χρώματα και τα ονομάζουμε...
Πάνω σε κάθε χρώμα, κολλάμε ένα ξωτικό πο κρατάει έναν αριθμό...

και μοιράζουμε τα εξής φύλλα εργασίας:

Ανάλογα με το νουμεράκι σε κάθε γραμμή, κοιτάμε το αντίστοιχο νουμεράκι του ξωτικού και χρωματίζουμε με το χρώμα, πάνω στο οποίο βρίσκεται...

και κάπως έτσι είναι το αποτέλεσμα!

Όταν τελειώσουμε, εμφανίζουμε στα παιδιά το θησαυρό που είναι .... ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΕΣ ΚΑΡΑΜΕΛΕΣ!!! (αυτό τουλάχιστον επέλεξα εγώ...)
Η παραπάνω δραστηριότητα μας δίνει τη δυνατότητα να δουλέψουμε τα χρώματα, αλλά και τους αριθμούς από το 1 ως το 6.

ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ (2η μέρα)

Αυτή τη φορά, μέσα από τη βαλίτσα του φθινοπώρου βγάζουμε φωτογραφίες που σχετίζονται με τη βροχη:

Συζητάμε με τα παιδιά για το καιρικό φαινόμενο και μαθαίνουμε το τραγουδάκι "η βροχή":

Η βροχή δες πως πέφτει, πως κυλά.

Η βροχή δες πως πέφτει χαμηλά.

Και κυλά και μαζεύεται στη γη.

Και κυλά, ποταμάκι να γενεί.

Έπειτα, συζητάμε για τον απαραίτητο εξοπλισμό μας όταν βρέχει (ομπρέλα, αδιάβροχο, γαλότσες).

Η πρώτη μας δραστηριότητα, είναι μια ομπρελίτσα με κολάζ από διάφορα όσπρια. 

Το πατρόν μας.

...ένα από τα έργα των παιδιών.

Και για να μην ξεχνάμε και τις προγραφικές μας ασκησούλες, μπορούμε να αξιοποιήσουμε τη βροχή για να τους δώσουμε νόημα και να αποφύγουμε την "αγγαρεία"...

Φτιάχνουμε, λοιπόν, βροχή τραβώντας ίσιες γραμμούλες.

και κάπως έτσι φτιάξαν τη βροχή τους τα παιδιά!